Archiwum
- Index
- Kaszubowska Marta Wiktoria Zapach tytoniu
- Eo Oslak, Vinko La malbabela jaro
- Freda Warrington Vampire 00 Dracula the Undead
- The Art of Public Speaking Dale Carnagey
- Eliette Abecassis Skarb śÂšwić…tyni
- Alex_Joe_ _Pieklo_jest_we_mnie
- Dailey Janet OgieśÂ„ i lód
- MacLean Alistair (1974) Przelecz zlamanego serca
- Benford, Gregory Galactic Center 3 Great Sky River
- (39) Olszakowski Tomasz Pan samochodzik i... Wynalazek inśźyniera Rychnowskiego
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- aeie.pev.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
nigraj densegaj haroj! Kiel do ankoraû estus, se anstataû çi tiu
malbela lana bruni¸inta vesto vi metus sur vin veston de hela
koloro kaj de eleganta fasono, se anstataû çi tiu tola glata
kolumo vi çirkaûigus vian kolon per travidigaj puntoj, se viajn
harligojn vi levus iom pli alte kaj ornamus ilin per punca rozo
aû per oraj harpingloj & Vi estis belega, mia kara, kaj se vi nur
du au tri fojojn montri¸us en lo¸io de unua eta¸o çe la pre-
zentado de ia moda komedio, la junularo de la tuta Varsovio
tuj demandus unuvoçe: Kiu ÿi estas? kie ÿi lo¸as? Çu ÿi per-
mesos, ke ni antaû ÿiaj piedoj &
Karolino! Karolino! interrompis Marta, elrekti¸ante
kaj rigardante la kamaradinon kun mirego, por kio vi di-
ras çion çi tion? Kia interrilato povas esti inter viaj vortoj kaj
la situacio, en kiu mi trovi¸as kun doloro de vidvino, kun zor-
goj de patrino? por kio mi bezonas belecon? por kio mi be-
zonas riçajn vestojn?
Por kio? por kio? ho! ho! ho!
Çi tiuj ekkrioj estis akompanataj de mallonga seka rido kaj
kune kun ¸i ili baldaû malaperis. Ambau virinoj denove silen-
tis pli longe ol antaûe.
201
MARTA
eLIBRO
Marta! kian a¸on vi havas?
Antaû ne longe mi komencis la dudekkvinan jaron de
mia vivo.
Kaj mi komencis la dudekkvaran. Mi sekve estas je unu
jaro pli juna, kaj tamen je kiom mi estas pli sa¸a ol vi! kiel
multe pli mi atingis en la vivo ol vi, kompatinda viktimo de
revoj kaj iluzioj!
Denove ili silentis momenton. Marta kun esprimo de de-
cideco sur la viza¸o levis la kapon.
Jes, Karolino, mi vidas mem, ke vi verÿajne estas pli sa¸a
ol mi, ke vi pli atingis en la vivo. Vi posedas bonstaton, vi
verÿajne estas trankvila pri via morgaûa tago, se vi simile al
mi havus malgrandan infanon, vi ne bezonus lasi ¸in suferi
çe fremdaj homoj, nek rigardi, kiel ¸i antaû viaj okuloj mal-
forti¸as, pali¸as, konsumi¸as & Mi konas vin tiel longan tem-
pon, kian povas ampleksi mia memoro, ni estis kune infanoj
kaj junaj knabinoj, ni amis nin recirroke & kaj tamen mi ¸is
nun ne kura¸is demandi vin, kie vi prenis çi tiun bonstaton,
kiu, kiel mi vidas, vin çirkaûas, kiamaniere vi sukcesis eli¸i el
la malriçeco, el la mizero, pri kiu vi aludis al mi en via inter-
parolo & Mi ne kura¸is demandi vin pri tio, çar mi vidis, ke
vi penas eviti miajn demandojn, sed pardonu min, Karolino,
tio estas malbona de via flanko & al la estinta kamaradino de
viaj infanaj ludoj, al la ankoraû antaûnelonga konfidatino de
viaj junecaj revoj vi devas diri, kiamanere vi venkis tiun fata-
lismon, kiu alkroçi¸as al la paÿoj kaj premegas la kapojn de
virinoj malriçaj & eble çi tio ankaû sur mian vojon îetos ian
lumon.
Ho, ¸i îetos, ¸i sendube îetos sur vian vojon lumon tre
helan, tre klarigan! diris la virino kun la neligitaj fla veblon-
202
MARTA
eLIBRO
daj haroj. xiaj okuloj denove aspektis kiel du pecoj da malvar-
ma kristalo, en kiuj vidigas çielarkaj koloroj, sur ÿiaj malgran-
daj lipoj ludis tremetanta rideto, sed ÿia voço havis sonon
certecan kaj trankvilan.
Marta parolis plue:
Kiam mi la unuan fojon sola eniris en la mondon, por
batali pro mia vivo kaj la vivo de mia infano, oni diris al mi,
ke virino nur en tiu okazo povas venki en tiu batalo, se ÿi po-
sedas ian perfektan povoscion, veran kaj perfektigitan talen-
ton & çu vi posedis ian povoscion, Karolino?
Ne, Marta, mi posedis nenian. Mi sciis nur danci, amu-
zi gastojn kaj vesti min bele.
Pri talento mi neniam aûdis, ke vi ian havas.
Mi havis absolute nenian talenton.
Eble vi havis riçajn parencojn, kiuj donis al vi bonstaton?
Riçajn parencojn mi havis, sed ili donis al mi nenion.
Kio do & komencis Marta.
Kio do? interrompis la virino en la atlasaîoj kaj subi-
te levi¸is de sia movebla sidejo. La brodita hundeto forte ek-
balanci¸is, la balancarkoj de la se¸o-lulilo brue ekfrapis la
plankon. xi mem stari¸is elrektigite antaû la kanapeto, sur kiu
sidis Marta.
Mi estis bela, ÿi diris, kaj & kaj mi komprenis, kia
estas la sola por mi akirebla loko sur la tero.
Ha! mallaûte ekkriis Marta kaj faris tian movon, kva-
zaû ÿi volus desalti de sia sidejo. Sed la virino, kiu staris an-
taû ÿi, alfor¸is ÿin al la loko per la forto de sia rigardo. xi staris
kun nemovebla korpo kaj viza¸o, ÿiaj blondaj haroj kaj ÿia
elasta gracia talio trovi¸is sub la rozokolora rebrilo de la ar-
dantaj karboj. xi levis iom la palpebrojn kaj rigardis la viza-
203
MARTA
eLIBRO
¸on de Marta profunde kaj obstine, per okuloj, en kiuj nun
vidi¸is malluma brilo de malgaja fajro.
Kio do? ÿi diris post momento, vi timi¸is, naiva
estaîo, vi volas forkuri? bone, iru! vi havas plenan rajton levi
de la tero plenmanon da koto kaj îeti ¸in al mi en la viza¸on.
Kiu povas hodiau rifuzi al vi tiun rajton? hodiaû vi ¸in an-
koraû posedas.
Marta ÿirmis siajn okulojn per la manplato.
Vi ÿirmas la okulojn, vi ne volas rigardi min! Vi deman-
das viajn proprajn pensojn, çu efektive mi estas tiu senkulpa,
naiva, ideala Karonjo, kiu kuradis kun vi sur la florplena her-
bejo de via patro kaj flugadis en kapturna valso sur la brilan-
taj pargetoj de la domo de sinjorino Herminio; kiu pasie amis
blankajn rozojn kaj la odoron de konvaloj kaj en la rivero de
la lunaj radioj vidis na¸antaj la safirkolorajn okulojn de sin-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]