Dav

Archiwum

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

miały zastosowanie do wielu form pseudowyrzeczenia, jakie można znalezć w
grupach społecznych.
Wyrzeczenie i oświecenie.
Neurotyczne struktury charakteru są sposobami powstrzymywania zagrożenia, jakim
jest odpuszczenie. Wzorce trzymania to rożne rodzaje masek, jakie budujemy, by
obronić się przed naciskami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Ograniczają nas i
zamykają, uzbrajają nas przeciwko odczuwaniu i odcinają od spontaniczności.
Blokują nasze zmysły i ograniczają nasze ruchy. W Biblii powiada się: mają oczy i nie
widzą, maja uszy i nie słyszą.
Nauczyciele duchowi mówią o oświeceniu w terminach poddania się. Kto ma się
poddać, by stać się oświeconym ? Wielu powiedziałoby, ze porzucić należy
neurotyczne cechy charakteru, bowiem bez nich osoba funkcjonuje w zdrowszy, czyli
pełniejszy sposób. Jednocześnie porzuca ona wszelkie pretensje do tego, by być
kimś wyjątkowym albo niezwykłym. Staje się zwykła w tym sensie, że jej zmysły są
dostrojone, jej ruchy niewymuszone. Oświecenie - nauczają mistrzowie - jest
naprawdę tym samym, co bycie tym, kim jesteśmy, widzenie tego, co jest i robienie
tego, co robimy, z pełna świadomością. Jednocześnie wydaje się to nierealnym
snem, ponieważ przesadzenie jednym krokiem uwarunkowanych nawykowych
wzorców obron jest bardzo trudne. Stare nawyki niełatwo umierają. Aatwo natomiast
ukształtować nowe wzory bycia kimś specjalnym, które faktycznie są nowymi
formami pancerza, duchowego pancerza. W książce "Cutting through spiritual
materialism" (Przedzieranie się przez materializm duchowy) (44) wybitny buddysta
Chogyam Trungpa przedstawia i opisuje niektóre subtelne mechanizmy takiego
ponownego wpadania w pułapkę.
Charles Kelley skrytykował Reichowska koncepcje charakteru genitalnego jako
właśnie takiego nierealnego snu (36). Gurdzijew uczył nas, że większość życia
spędzamy śpiąc. Rozluznienie pancerza odpowiada budzenie się tego, kim i gdzie
jesteśmy i dokąd chcemy podążać. Reich w jednym ze swoich "Biuletynów Energii
Orgonalnej" (Orgone Energy Bulletin) cytuje Goethego: "Rzeczą najtrudniejsza ze
wszystkich jest zobaczenie tego, co mamy przed oczami". W "Mordowaniu
Chrystusa" (The Murder of Christ) (25) Reich maluje własny obraz istoty oświeconej
przywołując przykład Jezusa. Nie chodzi o to, czy historyczny Jezus był, czy nie był
podobny do tego, jakim opisuje go Reich. Patrzę na Reichowski portret Jezusa jak na
połyskliwą żywa istotę ludzką, która była zdolna do pełnego poddania się procesowi
życiowemu wewnątrz i na zewnątrz siebie.
Reich używa wizerunku Chrystusa jako obrazu zdrowych funkcji życiowych w każdej
osobie, a ukrzyżowanie przedstawia jako proces uszkadzający zdrową funkcje
zyciową na etapie kształtowania się podstaw i zbroi charakteru. W ten sam sposób
Reich używa obrazu zmartwychwstania ciała jako symbolu procesu odnowy,
otwierania się i przemieniania, ku którym zmierzają ludzie, gdy wchodzę w głębszy
kontakt ze swoimi rdzennymi uczuciami i potrzebami. Jak pokazałem w moim
artykule "Oparcie wewnętrzne" (The inner ground) (45) , zetkniecie się z rdzeniem
własnej duchowości nie wymaga bynajmniej odrzucenia radości cielesnej.
Oświecenie oznacza zatem stan bycia jednym z przepływem własnego życia, o czym
pisali i czego przykładami byli nie tylko Jezus, lecz także Budda. Lao Tsu i
nauczyciele zen. Oznacza to wolność od uczucia, że jest się "ciężko obładowanym"
masą negatywnych zastrzeżeń, a zarazem oznacza jasne widzenie i jasny umysł tak,
że oczy widzą, uszy słyszą, a świadomość jest żywa i wrażliwa.
Na drodze wyrzeczenia istnieje kilka niebezpieczeństw, o których należy wiedzieć.
Są to:
" Zbyt gwałtowne rozpuszczenie zbroi.
" Wyrzeczenie się ego funkcjonalnego.
" Wyrzeczenie kompensacyjne, kiedy ustępuje się w jednej sferze, by zachować ważne
obrony charakteru innej.
Pierwsze z tych niebezpieczeństw prowadzi do przygniecenia organizmu
doświadczeniem, którego nie może on unieść. Jest to zagrożenie dla rdzenia.
Drugie z tych niebezpieczeństw prowadzi do większej bezradności i często wiąże się
z cedowaniem ważnych obszarów czyichś wyborów życiowych na zastępcę rodzica,
by ten podejmował decyzje na własną rękę. Pociąga to za sobą pomieszanie żywych
cech nieuzbrojonego dziecka z zależnością osoby niedojrzałej.
Trzecie niebezpieczeństwo prowadzi do zastąpienia konwencjonalnych funkcji
superego nowym superego duchowym, które usprawiedliwia nowe wzorce trzymania
obrony w imię wyrzeczenia.
Przyjrzyjmy się po kolei każdemu z tych niebezpieczeństw.
Załamanie się ego i śmierć psychiczna.
Nagle odarcie z obron charakteru może być zdarzeniem o wymiarach
katastroficznych, tak jak długo ekspozycja na bezpośrednie światło słoneczne (jak na
pustyni albo na polach śniegowych) może spowodować ślepotę. Implikacje takiej
sytuacji w pracy terapeutycznej będą dyskutowane niżej. Teraz zajmę się wpływem,
jaki na nieprzygotowany organizm wywierają mocne techniki medytacyjne czy nawet
silne wglądy religijne.
Jedna z metod pracy nad sobą nastawiona na stworzenie stanu oświeconego znana
jest jako budzenie kundalini. We wcześniejszym artykule (46) pisałem juz o tym, jak
Gopi Krishna relacjonuje swoje własne doświadczenie na tej drodze. Od czasu
powstania tego artykułu kolega Stanley'a Kelemana, Lee Sanella, napisał calą
książkę o podobieństwach i różnicach miedzy świadomością w stanie kundalini a
stanem psychotycznym. Poniższy opis zaczerpnięty jest z mojej ksiązki The Charge
of Consciousness (Aadunek świadomości) (2), w której przyglądam się pewnym
aspektom psychologii stanu kundalini: przytaczam go tutaj, ponieważ wiele osób,
które nie czytały tej nieco bardziej technicznej monografii, nie zna też opisów Sanelli.
Lee Sanella pisze: "Gdy dochodzi do odsunięcia jazni (self) od aktywnego
uczestnictwa lub identyfikacji z percepcja, powstaje stan oderwania albo
świadomości z pozycji obserwatora. Ale kiedy z powodu głębokich oporów
psychologicznych, leku i zamieszania czy nacisków zewnętrznych (np. społecznych)
brakuje równowagi, przewagę mogą uzyskać negatywne aspekty doświadczenia.
Wynikiem może być histeria bądz stan pokrewny schizofrenii. Osoba taka może
również zacząć sama utożsamiać się z procesem psychokundalini w sposób
negatywny, egotyczny, wierząc, iż została wybrana przez Boga dla jakiejś większej
misji, być może jako zbawiciel" (47).
Sanella opisuje kobietę, której przydarzyło się coś takiego. Najpierw miała ona liczne [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

himalia.xlx.pl